Hoe vis je de terrorist uit de schoolbanken?

Hoe vis je de terrorist uit de schoolbanken?
Bij twijfel over je aanpak: delen met je ketenpartners!

27-5-2017

Dit artikel is deel 1 van een drieluik waarin het preventieve beleid om de aanwas van nieuwe terroristen te stoppen, wordt onderzocht. Dit eerste deel gaat erover hoe gegevens over potentiële terroristen worden verzameld.

Er wordt een aantal voorbeelden geschetst hoe lastig het kan zijn voor leraren als zij hun taak als ‘ogen en oren’ om radicalisering te herkennen, vorm willen geven.  Helpen lijstjes met kenmerken van potentiele terroristen? En hoe combineer je je rol als vertrouwenspersoon met die van het moeten signaleren van radicalisering? Het algemene advies is om bij twijfel altijd te delen met zoveel mogelijk ketenpartners.

In het artikel wordt Radicx besproken, een intervisie instrument voor scholen. Bij een dergelijk instrument bestaat het gevaar dat het gebruikt wordt als een afvinklijst, hetgeen niet de bedoeling ervan is.

Van de Weert en Eijkman (2017) deden onderzoek naar wat zij noemen ‘de wirwar’ van het signaleren van radicalisering versus extremisme. Kouwenhoven sluit zijn artikel af met hun kritische conclusie: voor jongerenwerkers is het onduidelijk waar ze op moeten letten en zij melden meest op basis van subjectieve oordelen.

Spee & Reitsma (2015) schreven in opdracht van het Ministerie van OC&W een publicatie over de maatschappelijke en pedagogische opdracht van het onderwijs onder de titel: Puberaal, lastig of radicaliserend?  In dit 45 pagina dikke rapport wordt in de bijlage het instrument Radicx toegevoegd. Een interessant instrument om eens mee aan de slag te gaan en te onderzoeken in hoeverre en op welke wijze het bruikbaar is.

Hieronder een paar gedachten uit de publicatie: Scholen hebben een maatschappelijke taak eraan bij te dragen dat hun leerlingen, waar nodig, weer aanhaken bij de samenleving. Maar hoe dat te doen, is niet makkelijk en vereist nader onderzoek.

Scholen werken daarbij altijd proactief en preventief en waar noodzakelijk eveneens curatief en soms zelfs repressief. Een voorbeeld van een preventieve actie is een groepsgesprek naar aanleiding van een maatschappelijke gebeurtenis of een gesprek met een individuele leerling naar aanleiding van gedragssignalen van mogelijke radicalisering. Een curatieve actie is bijvoorbeeld het informeren of raadplegen van het netwerk (politie, jeugdzorg, moskee etc).

Zie: https://www.schoolenveiligheid.nl/po-vo/wp-content/uploads/sites/2/2015/04/Puberaal-lastig-of-radicaliserend.pdf

NRC Handelsblad, In het Nieuws pag. 6+7 Tekst: Andreas Kouwenhoven