Jasmijn Schapendonk
“Topsport in combinatie met studie: druk, maar te doen.”
Jasmijn Schapendonk (2000) combineert dressuur op topniveau met haar opleiding Pedagogiek in Tilburg. Ze loopt stage bij Animal Assisted Interventions, een centrum waar o.a. paarden ingezet worden bij hulpverlening aan kinderen en jongeren die zijn uitgevallen op school.
“Ik kwam rechtstreeks van de havo en was zestien jaar toen ik aan deze opleiding begon. De overgang naar het hbo viel mij heel erg mee; ik vind het leuk dat ik nu van alles leer over dingen die me interesseren. Dat is een groot verschil met de havo, waar ik vanwege mijn profielkeuze met veel tegenzin vakken als natuur- en scheikunde moest doen. Ik wist dat ik de kant van de zorg op wilde en dacht dat het profiel ‘natuur en gezondheid’ daarom het beste bij mij zou passen. Dat bleek niet zo te zijn, het was veel te exact.
Ik heb twee jongere broers, de één heeft PDD-NOS (een vorm van autisme) en de ander heeft de diagnose add. Toen we een tijdje terug een presentatie moesten houden, besloot ik iets te vertellen over ‘brusjes’: broer(s) of zusje(s) van een kind met autisme. Dat onderwerp ligt dicht bij mezelf en komt ook aan de orde bij de studie. Het scheelt dat ik oudste ben en daardoor snap dat mijn broers bepaald gedrag niet expres hebben, maar desondanks heeft hun anders zijn wel gevolgen voor het gezin. Als we bijvoorbeeld een dagje weggaan en er zijn veel prikkels dan spreken we alles vooraf door. We weten dat mijn broertje na zo’n dag ’s avonds overprikkeld kan reageren. Dat gebeurt dan thuis, in een vertrouwde situatie die veilig is.
Zo’n twee tot drie uur per dag ben ik bezig met de verzorging en training van mijn paard. Op het hoogste niveau rijd ik (inter)nationaal dressuur. Ik heb serieus getwijfeld of ik me niet volledig op de paardensport wil richten, maar ik ben blij dat ik gekozen heb om toch een studie te doen. Het is druk, maar het is te doen. Met een variabel lesrooster valt het niet altijd mee om een goede planning te maken, maar het scheelt een hoop tijd dat mijn paard achter ons huis in de wei staat en dat paardrijden voor mij echt ontspanning is.
Dit jaar loop ik stage op een plek waar dieren worden ingezet bij de begeleiding van kinderen die op school zijn uitgevallen, o.a. door autisme of angst-of gedragsstoornissen. Die kinderen leren hier met hulp van paarden bepaalde vaardigheden, bijvoorbeeld om voor zichzelf op te komen. In de bak laat ik een kind samen met een paard een hindernis nemen. Dat paard merkt meteen of het kind zelfverzekerd of terughoudend is. Als het kind aarzelt zie je het paard dralen. Het paard spiegelt en maakt de kinderen bewust van hun gedachten en daarmee gaan we aan de slag. Als het kind echt overtuigd is van zijn kunnen, voelt het paard dat. Een hindernis nemen gaat dan moeiteloos.”