Marlou van Diessen
’Opleiding gekozen met mijn hart’
Van praktijkonderwijs naar vmbo-t, verder naar het mbo en door naar het hbo. Zo’n route is uitzonderlijk, maar niet onmogelijk, bewijst Marlou van Diessen (1995)) studente aan de deeltijdopleiding Pedagogiek bij Fontys in Tilburg. Haar mentaliteit van ‘in jezelf blijven geloven en niet opgeven’ brengt haar steeds verder en hielp haar ook om een zware burn-out te overwinnen.
“Als kind kon ik maar moeilijk meekomen op school, ik had altijd concentratieproblemen en moest naar het praktijkonderwijs. Daarna ben ik doorgestroomd naar vmbo-t en heb ik aansluitend gekozen voor de opleiding mode- en maatkleding aan het ROC. In die periode was er thuis veel ruzie en gedoe. Mijn ouders gingen scheiden; ik was voor iedereen een soort praatpaal. Toen de kans zich voordeed om een half jaar in een Italiaans kledingatelier stage te lopen ben ik meteen naar Italië vertrokken. Daar heb ik echt de tijd van mijn leven gehad.
Weer terug in Nederland bleek het contrast tussen de opleiding en de beroepspraktijk heel groot te zijn. De opleiding was super creatief, maar de stages waren eentonig. Tegelijkertijd lag de lat op school heel hoog en vloog het moeten presteren me aan. Ik werd angstig en kreeg paniekaanvallen. Dus bleef ik thuis, terwijl ik tegelijkertijd vond dat ik iets nuttigs moest doen. En dat lukte dan weer niet. Ik maakte me overal druk om, er viel geen land met mij te bezeilen. Ik had een zware burn-out.
Het keerpunt kwam een half jaar later toen de antidepressiva aansloegen en er thuis een puppy kwam waarvoor ik kon zorgen. Dat hondje gaf me een dagritme en structuur waardoor het steeds beter met me ging. Ik wilde een nieuwe start maken en kiezen met mijn hart: ik wilde iets gaan doen waarbij ik mijn eigen ervaringen kon meenemen en met kinderen of jongeren kon gaan werken.
In september 2016 ben ik gestart met de mbo-opleiding maatschappelijke dienstverlening. Via thuisstudie heb ik die opleiding in anderhalf jaar gehaald. Mijn stage - als opvoedingsondersteuner - deed ik bij een welzijnsorganisatie in Weert. Daarna ben ik in deeltijd verder gaan studeren bij Fontys Pedagogiek in Tilburg en ben ik bij een instelling voor jeugdhulpverlening in Best gaan werken, waar ik jongeren met gedragsproblemen begeleid.
Doordat ik zelf het nodige heb meegemaakt merk ik dat ik me makkelijker kan verplaatsen in jongeren die in moeilijke situaties zitten. Ik herken bepaalde gevoelens en ik weet wat machteloosheid met je doet. Jongeren merken dat ik weet waarover ik het heb, daardoor voelen zich snel veilig en vertrouwd bij mij. Ik werk heel erg vanuit mijn intuïtie en gevoel, maar krijg door de studie ook veel theoretische verdieping waardoor ik mijn gevoel meer kan onderbouwen.
Verder kan ik veel van mijn creativiteit in de studie kwijt. Vorig jaar begeleidde ik bijvoorbeeld een meisje met gescheiden ouders dat veel moeite had met plannen. Ik heb voor haar en haar ouders een app ontwikkeld, een soort digitale agenda, waardoor het plannen en leven in twee huizen een stuk makkelijker voor haar is geworden. Als ik besef van hoe ver ik moest komen ben ik trots op waar ik nu sta en dat ik alles tot nu toe cum laude gehaald heb. Het is écht waar dat meerdere wegen naar Rome leiden.”