Emma Staelens
Ik als theatermaker ben als de zee, iets wat eb en vloed is, constant in beweging. Mensen gaan naar mijn werk kijken om een stukje van zichzelf (terug) te vinden.
Ik ben een gevoelige, spelende maker. Alles wat ik maak begint vanuit mezelf, wat ik op dat moment voel. Dit gevoel zet ik om in een thema. Vaak zijn dit thema’s over ontsnappen, gevaar en taboe onderwerpen, zoals rouw. Onderwerpen die bij iedereen spelen, maar niet iedereen durft ze onder ogen te komen.Vanuit het thema ga ik op zoek naar een bron. Een beeld, een beweging, het werk van een andere kunstenaar, of de kunstenaar zelf. De bron moet namelijk iets met mij doen. Het moet het intuïtieve aanspreken. Hetgeen wat het overbrengt op mij, dat is mijn vertrekpunt.
Ik werk vanuit mijn intuïtie. Doordat het thema persoonlijk dicht bij mij ligt, zijn mijn opdrachten en beslissingen tijdens het repetitieproces intuïtief. Intuïtie komt als iets goed voelt en/of mij raakt. Het zorgt ervoor dat ik gevoelsmatig de juiste keuzes kan maken in mijn artistieke proces. Zo toon ik een transparante kant naar mijn spelers toe waarin ik open met hun deel wat ik op dat moment voel. Het is heel belangrijk dat de spelers zich betrokken voelen in het proces.
Via dans en bewegingstheater probeer ik dit gevoel dan tot uiting te brengen. Ik werk graag technisch met mijn spelers en zet altijd mijn eerste speler in. Hierdoor krijg ik meer grip op wat ik wil vertellen in mijn voorstellingen. Dat is mijn expertise, het menselijk lichaam. Aan de hand van beweging kan je gevoelens en verhalen vertellen die niet via woorden te vertellen zijn.
Deze vertelvorm zal altijd te zien zijn in mijn voorstellingen doordat ik met intense thema’s werk. Mijn spelers moeten een muzikaliteit hebben. Mijn spelers moeten fysiek kunnen zijn. Mijn spelers moeten zich volledig kunnen overgeven op de vloer. Dit ontstaat door opdrachten die goed opgebouwd zijn, ontstaan uit herhaling, enthousiasme en uitdaging. Bewegingstheater is iets wat men moet ontdekken en leren kennen. Uit je comfortzone stappen en jezelf durven blootstellen, daar draait het voor mij om. Het publiek moet zich kunnen herkennen in het thema van de voorstelling. Dit ontstaat omdat het thema actueel is. Voor en tijdens mijn repetitieproces zoek ik persoonlijke verhalen over het thema bij mijn spelers en bij mensen van buiten af.
Doordat het makerschap zo’n eenzaam beroep is, zou ik altijd met mensen willen werken. Altijd mensen willen leren kennen en mezelf laten zien aan anderen. Al jaren gooi ik mezelf in nieuwe situaties om erachter te komen wat er in mij zit, wat ik te bieden heb, wat ik allemaal kan. Dit ligt bij mijn enthousiasme, eerlijkheid en loyaliteit. En telkens kom ik erachter dat mijn expertise ligt bij de bron, het thema, de beweging en een intense samenwerking tussen de spelers, de werkplek en het publiek.
