Sophie Hoogmoet
Vóór ik aan deze studie begon had ik niet helemaal helder wat creativiteit nou eigenlijk inhield; het was een oppervlakkig begrip voor mij. Inmiddels ben ik zwaar geboeid door verschillende theorieen, projecten en makers die ik niet meer uit mijn leven kan denken. Wat misschien wel het kostbaarste is wat ik geleerd heb, is het vormen van een eigen doorgronde mening. Een kritische blik op de maatschappij en mezelf. Mijn eindwerk is dan ook een project geweest wat zeer persoonlijk is verlopen en waar een randje protest in zit verscholen.
Rook zonder vuur
Ondanks dat deze plekken zijn verweven met kunst en cultuur, sociale constructies en sentiment, dreigt het einde hiervan steeds dichterbij te komen. Sophie ziet hier echter een lichtpuntje in de duisternis: wat nou als we het café tot monumentaal pand verheffen, en zo de duur verlengen?
In het project Rook Zonder Vuur heeft Sophie zeefdrukken gemaakt van sigaretten as, gerookt door de bezoekers. Zo zijn de meest authentieke elementen die de sfeer zo bijzonder maken te zien én te ruiken. Op deze manier probeert Sophie om momentopnames op de desbetreffende plek zintuiglijk vast te grijpen en langer te laten voortbestaan. Omdat dit om een bruin café gaat die samen met andere bruine cafés langzaam in rook op zal gaan, is het materiaal symbolisch voor de status in de huidige tijd. Daarnaast vraagt het werk je ook na te denken over hoe verschillende elementen zoals kleding, interieur, of muziek onze sociale cohesie beïnvloeden.
Als grafisch ontwerper is het eindwerk een autonome uitschieter. De plek die is vastgelegd heeft een eigenwijs, protesterend karakter en zet zich in voor mens en cultuur, net als Sophie. Met behulp van fotografie en zeefdruk probeert ze een boodschap over te brengen die haar aan het hart gaat. Daarom is dit project écht iets van haar. Ze hoopt zich nog vaker bezig te houden met maatschappelijke vraagstukken die haar nauw aan het hart liggen.
Titel: Rook Zonder Vuur
Voor sommigen onder ons een raadselachtige plek, voor anderen een zogeheten ‘tweede huis’; het bruine café. Het bruine café is een plek waar er tussen de donker bruine planken en muren historische gebeurtenissen huizen. Gebeurtenissen met een lach of een traan, verpakt in destijds analoog geschoten foto’s, posters, geschriften, schilderingen, en ga zo maar door. Het bruine café heeft de onbedoelde functie als tijdscapsule
op zich genomen: de mensen in de toekomst een idee geven van een bepaalde tijdsperiode. Elk bruin café heeft zijn eigen karakter, is onlosmakelijk verbonden met plaats en tijd en heeft eigen normen en waarden. Het zijn ontmoetingsplekken die zich niet proberen aan te passen aan de huidige tijd, maar lekker zichzelf willen blijven. Van generatie op generatie, van vriend op vriend, of gewoon van mens op mens. Ondanks dat deze plekken zijn verwoven met kunst en cultuur, sociale constructies en sentiment, drijgt het einde hiervan steeds dichterbij te komen. Het bruine café verdwijnt uit ons straatbeeld.
In mijn werk ‘‘Rook Zonder Vuur’’ heb ik naast de kern van mijn eigen stamcafé ook de actuele staat van zijn bloodgelegd. Gesymboliseerd in momentopnames en gedrukt in sigaretten as gerookt door zijn eigen bezoekers.
Techniek: fotografie, zeefdruk
Materiaal: Hahnemühle papier, sigaretten as
