Door Eveline Kersten

Auteur Milio van de Kamp

Titel: '𝘔𝘪𝘴𝘴𝘤𝘩𝘪𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘫𝘦 𝘪𝘦𝘵𝘴 𝘭𝘢𝘨𝘦𝘳 𝘮𝘪𝘬𝘬𝘦𝘯, 𝘦𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘩𝘢𝘢𝘭 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘢𝘳𝘮𝘰𝘦𝘥𝘦 𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘯𝘴𝘦𝘯𝘰𝘯𝘨𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥'

Pijnlijk eerlijk

De ondertitel van het boek geeft aan dat het een verhaal is over armoede en kansenongelijkheid in Nederland. Dat is het zeker, maar het boek is tevens een pleidooi voor het onbevooroordeeld kijken naar anderen.

Je wordt als lezer meegenomen in het leven van Milio, een jongen die opgroeit in Amsterdam in de wat hij zelf noemt 'lagere sociale klasse' (niet de arbeidersklasse want, geeft hij aan: lang niet iedereen heeft een baan). Hij laat je zien wat armoede écht betekent.

Naast het niet hebben van gas en licht en leven op de betonnen vloer, betekent het namelijk ook het niet krijgen van kansen, een slechte fysieke en mentale gezondheid, en vooral niet weten hoe je je moet begeven in andere kringen. Armoede is niet alleen verstikkend in het niet kunnen aanschaffen van spullen, maar werkt ook als een niet zichtbare cirkel waar je je maar moeilijk doorheen kunt vechten omdat je niet opgroeit met de precieze gebruiksaanwijzing van die cirkels (of bubbels). De manier waarop Milio die bubbels beschrijft zijn kraakhelder en doen je als lezer beseffen dat die bubbels helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn als je daar niet mee opgroeit. En en passant maakt hij je daarmee mede-verantwoordelijk voor het openstellen van die bubbels.

Feel for the game

Hij laat zich in zijn boek inspireren door Bourdieu (later wordt Van de Kamp docent sociologie bij de bachelor Sociale Wetenschappen) en heeft het vaak over cultureel kapitaal, het gevoel en de kennis die je hebt van de cultuur, de mores, de gebruiken en de normen in een bepaalde omgeving. Milio noemt dat een 'feel for the game', om aan te voelen hoe je ergens hoort te praten, te bewegen en je te gedragen. Wanneer je niet opgroeit met die 'feel for the game' is het lastig om dat op latere leeftijd te ontwikkelen, én, erger nog, het weegt mee in het oordeel dat anderen van je hebben. Als je het boek leest bekruipt je het gevoel van je eigen oordelen en ga je reflectief nadenken over hoe open je zelf eigenlijk bent of hoe snel je zelf eigenlijk oordeelt over anderen. Zeg eens eerlijk, hoe reageer jij als jouw collega zegt last te hebben van depressieve gevoelens? Milio laat zien dat er mogelijk een wereld van ellende schuilgaat achter dat kleine zinnetje. Dat zet aan tot denken.

Het boek is een aanrader en mogelijk een gamechanger in hoe we met elkaar omgaan op de werkvloer. Jammer is dat het aan het einde van het boek, lijkt het alsof de auteur haast kreeg. Waar de jonge jaren bloemrijk omschreven zijn, lijkt het boek redelijk plotseling te eindigen. Het boek is niet al te omvangrijk, dat was wellicht een van zijn wensen, maar had van mij nog best wat langer mogen duren. Mocht je niet van lezen houden, kun je ook de podcast luisteren.

HB radio is in gesprek gegaan met Milio van de Kamp over zijn boek. De podcast kun je via deze link beluisteren: naar spotify