Hoe gaat het met... Jos der Kinderen en Frans Caris?

Jos der Kinderen en Frans Caris, twee bekende gezichten bij TNW. Intussen zijn ze allebei met pensioen. Hoe gaat het nu met ze?

Een blijgezinde Jos: “Ik zei altijd zo: als ik met pensioen ga, dan ga ik nieuwe dingen doen. Dat heb ik ondertussen ook gedaan. Zo heb ik samen met mijn zwager het broodbakkers collectief opgericht (we hebben twee leden). We bakken broden en die wisselen we met elkaar uit. Zo blijven we de recepten voor onze broden steeds verbeteren. Ook ben ik begonnen met modelbouw, daar gebruik ik oud hout voor. Op dit moment maak ik vooral huisjes in Middeleeuwse stijl. Hier heb ik nooit de tijd voor gehad, dus dat heb ik nu opgepakt.”

Frans: “Ik blijf ook wel bezig. Hardlopen deed ik al en dat doe ik nog steeds. Af en toe ga ik een stuk fietsen met mijn vrouw. Woensdag is onze oppasdag. Wij hebben drie leuke kleinkinderen. Ik ben nu ook gaan golfen (PIZ training). Nadat ik met pensioen ging ben ik eerst lekker in Texel gaan golfen voor 5 dagen. Daar heb ik kennissen opgedaan en ga ik regelmatig met deze groep golfen. Meestal ga ik daarvoor naar Noord-Limburg. Ik kan er eigenlijk nog steeds niets van, maar het is voor de lol. Ondertussen ben ik ook aan het werken aan de tuin. Dat is een grote taak met twee vijvers. Mijn grootse hobby is het kweken van vogels. Ik heb daar nu meer tijd voor. Ik heb drie volières met kanaries, sijzen, amadines en nachtegalen.”

Jos: “Ik ben ook nog veel met muziek bezig. Onlangs hebben we nog een huiskamerconcert gegeven. Onze band, Mrs P. Rules, bestaat uit een zangeres, een gitarist, een bassist en mijzelf. Ik regel de techniek en zing, speel mondharmonica, en ik speel Cajon, een zuidamerikaans percussie instrument. We repeteren iedere week.”

Jos en Frans hebben allebei hun (pensioen)draai gevonden. De wekker is verleden tijd, want een biologische wekker is genoeg. Ze brengen hun dag door op hun gemak, maar ze zitten zeker niet stil!

Missen jullie het lesgeven bij Fontys niet?
Jos: “De eerste maanden miste ik het wel heel erg. Ik miste vooral de mensen om je heen. Plotseling was het ’s morgens wel heel stil en dat kun je in het begin niet goed invullen. Daar moet je echt aan wennen. De truc is om genoeg hobby’s te hebben en niet stil te gaan zitten.”

Frans: “Het is lastig uit te drukken hoe lang ik het heb gemist. Zoals Jos zegt, duurde het toch een aantal maanden voor ik aan het gepensioneerd zijn begon te wennen. Ik was van tevoren wel bang dat ik het werk enorm zou missen. Ik heb natuurlijk wel 44 jaar in het onderwijs gewerkt. Het loslaten is uiteindelijk wel gelukt. Jos en ik zien Paul (Peters red.) en Loek (Giesen, red.) nog steeds regelmatig, en dat is wel enorm leuk.” Paul en Loek zijn ook twee oud-medewerkers van TNW. Na 35 jaar te hebben samengewerkt, vormen zij nu nog een hechte groep.

Jos was altijd te vinden op het lab bij Technische Natuurkunde. Zelfs nu is Jos nog regelmatig bij TNW te vinden. Zo helpt hij tijdens tentamenperiodes.

Frans was altijd te vinden in het analytisch lab. Hij heeft laboratoriumonderwijs gestudeerd bij Fontys en ging hierna meteen werken bij Fontys.

Wat is het leukste geweest in jullie loopbaan?
Jos: “Ik heb een tijdje in het bedrijfsleven gewerkt. Toen ik mijn eerste dag in het onderwijs begon, toen wist ik het meteen: dit is het. Ik ben ook nooit met tegenzin hier heen gegaan. We hadden altijd een heel hecht team, waar ik op mijn gemak was. Ik had veel vrijheid binnen mijn werkzaamheden. Er was altijd genoeg ruimte om te experimenteren en nieuwe dingen uit te proberen.”

Frans: “Ooit hebben we een groot chemisch technologisch lab gehad met grote opstellingen van destillaties, extracties en warmtewisselaars. Die heb ik zelf in elkaar gezet en begeleid. Dat vond ik echt het leukste. Later werd ik docent, en dat was leuk op een andere manier. Ik ben ook nooit zonder plezier gekomen. Als praktijkdocent heb ik altijd een ontzettend leuk werk gehad.

Willen jullie nog iets meegeven aan de alumni?
Jos: “Probeer zoveel mogelijk te doen wat je leuk vindt, want dan houd je het het langste vol! Ik zat op mijn plek in het onderwijs. Het was daar nooit een dag hetzelfde. Ik had altijd veel interactie met studenten en collega's en ieder contact is weer anders. Verder wil ik ook meegeven dat het belangrijk is om een hobby te hebben. Dan blijf je plezier hebben, ook naast je werk.”

Frans: “Werk niet op één plaats en ga zoveel mogelijk verschillende richtingen op. Ga alle richtingen verkennen. Zo kun je later overal terecht. Dat vertel ik ook altijd een mijn kleinkinderen. Achteraf had ik meer kunnen leren tijdens het werken op een analytisch lab, want daar had ik veel andere dingen kunnen zien. Dat heb ik ook tegen mijn kinderen gezegd. Terwijl ik maar een werkgever heb gehad.”